Wredne igraszki - Sally Thorne (Ancymonek)(•Sol•)

[Ancymonek]

Karina super! czytaj i daj znać jak tam wrażenia

Ojacie!
Ale to było łał!
Jak na złość nie ma mojego F. w domu, gdy jest tak potrzebny.
Chyba zadzwonię po straż pożarną. Niech przyjadą mnie polać wodą.

Rozwaliłaś mnie

Ale to było naprawdę łał!

[Janka]

A ja dzisiaj idę odebrać swoją i jak skończę Young, to się zabieram za to

Nie chciałabym na razie zapeszać, ale jest możliwe, że "Wredne igraszki" wygrałyby na forum plebiscyt na książkę, która procentowo najwięcej osób zadowoliła, a najmniej zniesmaczyła.

Rozwaliłaś mnie

Ślicznie dziękuję.

Przyznam się, że gdybym faktycznie zadzwoniła po strażaków, to tak naprawdę wcale nie po to, by mnie polali wodą, tylko żeby sobie spośród nich wybrać jednego do innych celów.
Mojemu F. bym potem powiedziała, że to przecież był wypadek, więc się nie liczy jako zdrada.

[Karina32]

Przyznam się, że gdybym faktycznie zadzwoniła po strażaków, to tak naprawdę wcale nie po to, by mnie polali wodą, tylko żeby sobie spośród nich wybrać jednego do innych celów.
Mojemu F. bym potem powiedziała, że to przecież był wypadek, więc się nie liczy jako zdrada.

Podoba mi się Twoje podejście

[Janka]

Szkoda, że taka "dzielna" jestem tylko w postach, a w prawdziwym życiu pewnie bym się nie odważyła.

[•Sol•]

gadacie coraz więcej a mnie się coś w środku robi
nie zacznę teraz Igraszek bo to by była czwarta napoczęta książka. Zachowam jakieś limity

[Janka]

No pewnie, Sol, nic na siłę.

A ja odwrotnie, chyba rzucę to, co mam zaczęte i sobie teraz powtórzę "Igraszki".
Bardzo jestem ciekawa, jak wyszła w polskim tłumaczeniu. Sądząc po scenie seksu, jest bardzo dobrze.

[Ancymonek]

gadacie coraz więcej a mnie się coś w środku robi
nie zacznę teraz Igraszek bo to by była czwarta napoczęta książka. Zachowam jakieś limity

Rozumiem Cię, też tego nie lubię. Ale jakby coś, to rzuć wszystko w cholerę i bierz się za "Igraszki"

A ja dzisiaj idę odebrać swoją i jak skończę Young, to się zabieram za to

Nie chciałabym na razie zapeszać, ale jest możliwe, że "Wredne igraszki" wygrałyby na forum plebiscyt na książkę, która procentowo najwięcej osób zadowoliła, a najmniej zniesmaczyła.

Janko wiesz co? Też tak myślę. Naprawdę trudno mi uwierzyć, żeby komuś totalnie nie podeszła ta książka. Nawet jak nie będzie "łał", to narzekać jakoś bardzo chyba serio nie ma na co w tej historii

[•Sol•]

Nie mogę
Nową Morgan mam w połowie i piszę o niej, więc nie chcę sobie już przerywać. A potem Cukiereczek bo polecanka i liczę, że zdążę przed wyjazdem Kawki...

[Janka]

Naprawdę trudno mi uwierzyć, żeby komuś totalnie nie podeszła ta książka.

Nie chcę tu podpowiadać negatywnych argumentów ewentualnym marudom, ale jak ktoś zechce się przyczepić, to zawsze mu się uda coś znaleźć.
Jeśli ktoś nie lubi tego typu narracji, to odrzuci książkę w całości, nawet nie wnikając, czy były tam udane elementy.

[Alias]

Zawsze znajdzie się ktoś komu nie podejdzie. Chociaz nie spodziewam się tłumów
Mnie nikt tej książki nie obrzydzi... co tam by nie wypisywał
Ale cieszę się, że większości się podoba. Ja mocno upierdliwie ją reklamowałam

[Janka]

Ja tak samo. Nie planuję zmienić zdania o tej książce na gorsze.
Jest bardzo sympatyczna i urocza. Nadaje się do polepszenia sobie humoru.
Takie książki powinno się szanować, podobnie jak przyjaciół optymistów, którzy mogą się przydać w biedzie.

[•Sol•]

Alias pamiętam
Ale zaczynam czuć presję. Z 3 Hoyt tez były zachwyty i szał a ja jeczalam... oby tu tak nie było

[Janka]

Nie szkodzi. To nie pomidorówka, żeby każdy ją musiał lubić.

Sol, jakbym miała stawiać na to, komu z forum książka nie podejdzie, to postawiłabym na Ciebie.

[Alias]

Sol, no pamiętam sytuację z 3... byłam pewna, że Ci podejdzie, a tu klops.
W tym przypadku nie nastawiam się jakoś konkretnie na twój odbiór.
Będzie jak będzie.

[•Sol•]

Janko, tak po prostu ogólnie czy jest tam coś czego nie lubię?

Alias no zobaczymy na pewno dam znać

[Ancymonek]

Naprawdę trudno mi uwierzyć, żeby komuś totalnie nie podeszła ta książka.

Nie chcę tu podpowiadać negatywnych argumentów ewentualnym marudom, ale jak ktoś zechce się przyczepić, to zawsze mu się uda coś znaleźć.
Jeśli ktoś nie lubi tego typu narracji, to odrzuci książkę w całości, nawet nie wnikając, czy były tam udane elementy.

Oj masz rację. Narracja w tej książce jest tak specyficzna, że nie każdemu może podejść. Dla mnie Lucy była cudna już od pierwszych stron i "kupiła" mnie od razu. Jej zakręcony sposób bycia i to szczegółowe opisywanie wszystkiego - byłam od razu na tak i to był wielki plus tej historii i jej urok, ale zdaję sobie sprawę z tego, że dla innych może to być wielkim minusem. Mam jednak nadzieję, że będzie to zdecydowana mniejszość, bo ten romans jest naprawdę wart poznania

Alias pamiętam
Ale zaczynam czuć presję. Z 3 Hoyt tez były zachwyty i szał a ja jeczalam... oby tu tak nie było

Sol jakie zachwyty? może nie byłam na "nie" i zdecydowanie ta część mi się bardziej podobała niż
dwójka, ale zachwytów na pewno nie było z mojej strony. Zresztą wiele dziewczyn miało jakieś "ale" do tej historii

[Janka]

Janko, tak po prostu ogólnie czy jest tam coś czego nie lubię?

Jest w niej element, o którym często mówisz, że nie lubisz, czyli narracja pierwszoosobowa.

Mamy co najmniej kilka osób na forum, które nie lubią/nie tolerują takiego rodzaju narracji i oczywiste jest, że nie będą mogły zostać fankami tej książki. Na dokładkę jest to narracja w czasie teraźniejszym, o czym osoby nielubiące narracji pierwszoosobowej wypowiadały się zawsze szczególnie źle, więc może być dla nich nie do przeskoczenia.

Taka narracja tu świetnie pasowała pod wieloma względami i byłoby wielką stratą dla czytelników, gdyby była inna.

Mam jednak nadzieję, że będzie to zdecydowana mniejszość, bo ten romans jest naprawdę wart poznania

Też tak sądzę.

Z wad książki najlepiej zapamiętałam to, że oni praktycznie nie pracują. Z relacji głównej bohaterki o tym, co robi w pracy, można wysnuć wniosek, że tylko siedzi i się gapi.
Drugą wadą było to, że bohaterka w zasadzie nie prowadziła życia pozabiurowego. Książkę czytałam już prawie dwa lata temu, więc może coś teraz kręcę, ale wydaje mi się, że jedynym hobby bohaterki było kolekcjonerstwo, a nie jest to zajęcie, którym można byłoby wypełnić znaczącą część książki.
W sumie miałam wrażenie, że książka jest jednotematyczna. Czyli taka, jaka powinna być nowelka, a nie powieść.

[Ancymonek]

Ach ta narracja! Kolejny przykład, że naprawdę rzadko kiedy zwracam na to uwagę, jeśli książka mi się podoba. Narracja pierwszoosobowa w czasie teraźniejszym mi totalnie w tej książce nie przeszkadzała. W sumie to nie do końca sobie uświadomiłam, że to czas teraźniejszy, co mam nadzieję nie świadczy o moim nierozgarnięciu, ale o tym, że po prostu od początku wciągnęła mnie ta historia

Mam jednak nadzieję, że będzie to zdecydowana mniejszość, bo ten romans jest naprawdę wart poznania

Też tak sądzę.

Z wad książki najlepiej zapamiętałam to, że oni praktycznie nie pracują. Z relacji głównej bohaterki o tym, co robi w pracy, można wysnuć wniosek, że tylko siedzi i się gapi.
Drugą wadą było to, że bohaterka w zasadzie nie prowadziła życia pozabiurowego. Książkę czytałam już prawie dwa lata temu, więc może coś teraz kręcę, ale wydaje mi się, że jedynym hobby bohaterki było kolekcjonerstwo, a nie jest to zajęcie, którym można byłoby wypełnić znaczącą część książki.
W sumie miałam wrażenie, że książka jest jednotematyczna. Czyli taka, jaka powinna być nowelka, a nie powieść.

Dla mnie akurat to była zaleta. Bardzo, bardzo cieszyłam się, że autorka skupiła się tylko na bohaterach, na ich relacji i uczuciu. Wdzięczna byłam, że mało jest tej ich pracy, a to że bohaterka była taka samotna i prowadziła wręcz pustelniczy tryb życia też mi odpowiadało. Wg mnie to tylko uwiarygodniło jej przerażające poczucie opuszczenia i wypalenia. Ale wiadomo, że coś co jest dla kogoś zaletą może być wadą i to jest super

[Karina32]

Na razie jakieś 70 stron za mną, ale jest dobrze.

Ja też nie lubię narracji w czasie teraźniejszym, ale nawet nie zwróciłam na to uwagi

[Ancymonek]

Bo tam naprawdę to nie razi

[Alias]

Dla mnie akurat to była zaleta. Bardzo, bardzo cieszyłam się, że autorka skupiła się tylko na bohaterach, na ich relacji i uczuciu. Wdzięczna byłam, że mało jest tej ich pracy, a to że bohaterka była taka samotna i prowadziła wręcz pustelniczy tryb życia też mi odpowiadało. Wg mnie to tylko uwiarygodniło jej przerażające poczucie opuszczenia i wypalenia.

Dokadnie!
W tej książce ta monotematyczność kompletnie nie razi. Jak w innych historiach to może naprawdę nudzić... tak tutaj efekt jest odwrotny (przynajmniej tak zadziałało to na mnie).

Btw,
Autorka nadal nie wydała drugiej książki. The Hating Game napisała dla koleżanki i w zasadzie nie myślała o wydaniu, ale los chciał inaczej i wyszło jak wyszło (ku naszej uciesze). Książka zyskała ogromną popularność, pisano o niej na wielu blogach, znajduje się w kilku rankingach itp. Myślę, że Thorne nie spodziewała się takiego sukcesu. Napisała niby drugą książkę, której premierę ciągle przesuwano, aż w końcu wycofała się z niej, bo nie była zadowolona z efektu (wiem to od niej samej ) Zaczęła pisać kolejną książkę, premiera była zaplanowana na listopad, ale znowu doszło do przesunięcia na 2019
Na pewno nie chce rozczarować fanów, oczekiwania są duże i może ciężko jej się pisze pod presją... szczególnie jeżeli pierwsza książka była w sumie przypadkowa.

[•Sol•]

Ancymonku, bo było mówione że lepsza od 2 tomu
i przepaść między Waszym chwaleniem a moim narzekaniem tak ogromna,że mówię o zachwytach

Jest w niej element, o którym często mówisz, że nie lubisz, czyli narracja pierwszoosobowa.

Mamy co najmniej kilka osób na forum, które nie lubią/nie tolerują takiego rodzaju narracji i oczywiste jest, że nie będą mogły zostać fankami tej książki. Na dokładkę jest to narracja w czasie teraźniejszym, o czym osoby nielubiące narracji pierwszoosobowej wypowiadały się zawsze szczególnie źle, więc może być dla nich nie do przeskoczenia.

Taka narracja tu świetnie pasowała pod wieloma względami i byłoby wielką stratą dla czytelników, gdyby była inna.

znaczy to jest tak że czasem lubię a czasem nie czasem to zaleta, a niekiedy autorka/autor sobie nie radzą z tym i sami zapędzają w kozi róg.
Ale przecież uwielbiam Plumkę, czytam książki Chmielewskiej z rozkoszą, a Kate Daniels ubóstwiam. A to wszystko z pierwszoosobową narracją
ostatnio chyba coraz częściej występuje ona w książkach i nie lubiąc jej można sobie nieźle ukrócić.
Także jeśli to jedyny powód, że mogłabym być na nie, to jestem dobrej myśli

[Karina32]

Ja kiedyś nie cierpiałam pierwszoosobowej narracji, ale biorąc pod uwagę, że chyba większość romansów jest teraz w ten sposób pisana, to trzeba się było przyzwyczaić i już nie ma z tym aż takiego problemu

[Janka]

W sumie to nie do końca sobie uświadomiłam, że to czas teraźniejszy, co mam nadzieję nie świadczy o moim nierozgarnięciu, ale o tym, że po prostu od początku wciągnęła mnie ta historia

Uważam, że tak właśnie jest najlepiej.
Czas teraźniejszy ma pomóc wciągnąć czytelnika w akcję i, jak widać na przykładach nas wszystkich, idealnie się to pani Thorne udało.

Mam zawsze wielkie zaufanie do autorów, że wiedzą, co robią, gdy decydują się na jakiś rodzaj narracji i nigdy w to nie wnikam przy czytaniu. Takie rozkminianie w niczym by mi nie pomogło. Uważam, że obierają sobie jakiś cel i go realizują dla naszego dobra.
Jestem otwarta na każdy rodzaj narracji. Przeszkadzać mi może tylko styl, np. grafomański, czy jakiś inny pokrętny.
Odkąd na forum przeczytałam głosy osób, które jakąś narrację lubią, a jakiejś nienawidzą, to zaczęłam się temu przyglądać w książkach, ale nie w trakcie czytania, bo wtedy wolę zająć się tylko opowiadaną historią.

Dzięki rozmowom Dziewczyn na forum o tym lubieniu i nielubieniu narracji, dokonałam ważnego dla mnie odkrycia. Gdy 10-11 lat temu czytałam książki po angielsku, to wydawało mi się, że książki napisane przez panie autorki Angielki jest mi łatwiej zrozumieć niż książki napisane przez panie autorki Amerykanki. Ale to był błędny wniosek, bo po przyjrzeniu się narracji, okazało się, że książki pisane w czasie teraźniejszym są dla mnie łatwiejsze od książek pisanych w czasie przeszłym i nie ma to żadnego związku z krajem pochodzenia, a z moją bardzo daleką od doskonałości znajomością języka angielskiego.

Ale przecież uwielbiam Plumkę, czytam książki Chmielewskiej z rozkoszą, a Kate Daniels ubóstwiam. A to wszystko z pierwszoosobową narracją

Nie mam pojęcia, w jakim czasie są napisane książki pani Daniels, ale reszta pań na pewno pisze/pisała w czasie przeszłym.
Natomiast Ty krytykowałaś książki pisane w czasie teraźniejszym i stąd moje skojarzenie, że Thorne może akurat Tobie nie podejść. - Co nie znaczy, że zamierzam się o to zakładać. Przeciwnie, jeśli będzie Ci się podobać, to mogę się najwyżej ucieszyć.

[Ancymonek]

Jestem otwarta na każdy rodzaj narracji. Przeszkadzać mi może tylko styl, np. grafomański, czy jakiś inny pokrętny.
Odkąd na forum przeczytałam głosy osób, które jakąś narrację lubią, a jakiejś nienawidzą, to zaczęłam się temu przyglądać w książkach, ale nie w trakcie czytania, bo wtedy wolę zająć się tylko opowiadaną historią.

O to to! Jestem bardzo podobnego zdania

Ja kiedyś nie cierpiałam pierwszoosobowej narracji, ale biorąc pod uwagę, że chyba większość romansów jest teraz w ten sposób pisana, to trzeba się było przyzwyczaić i już nie ma z tym aż takiego problemu

Karina miałam dokładnie tak samo! Kiedyś nie znosiłam pierwszoosobowej narracji, a teraz jeśli książka jest fajna, to mam to w pupce

Dla mnie akurat to była zaleta. Bardzo, bardzo cieszyłam się, że autorka skupiła się tylko na bohaterach, na ich relacji i uczuciu. Wdzięczna byłam, że mało jest tej ich pracy, a to że bohaterka była taka samotna i prowadziła wręcz pustelniczy tryb życia też mi odpowiadało. Wg mnie to tylko uwiarygodniło jej przerażające poczucie opuszczenia i wypalenia.

Dokadnie!
W tej książce ta monotematyczność kompletnie nie razi. Jak w innych historiach to może naprawdę nudzić... tak tutaj efekt jest odwrotny (przynajmniej tak zadziałało to na mnie).

Btw,
Autorka nadal nie wydała drugiej książki. The Hating Game napisała dla koleżanki i w zasadzie nie myślała o wydaniu, ale los chciał inaczej i wyszło jak wyszło (ku naszej uciesze). Książka zyskała ogromną popularność, pisano o niej na wielu blogach, znajduje się w kilku rankingach itp. Myślę, że Thorne nie spodziewała się takiego sukcesu. Napisała niby drugą książkę, której premierę ciągle przesuwano, aż w końcu wycofała się z niej, bo nie była zadowolona z efektu (wiem to od niej samej ) Zaczęła pisać kolejną książkę, premiera była zaplanowana na listopad, ale znowu doszło do przesunięcia na 2019
Na pewno nie chce rozczarować fanów, oczekiwania są duże i może ciężko jej się pisze pod presją... szczególnie jeżeli pierwsza książka była w sumie przypadkowa.

Kurcze, aż mi szkoda autorki. Widać, że czuje ogromną presję i żal, bo przez to może w końcu nic więcej nie wydać (oby nie!), bo ciągle będzie miała z tyłu głowy, że to nie jest "godne" dzieło. Mi się "Wredne Igraszki" tak podobały, że nawet jeśli by autorka coś trochę mniej przypadającego mi do gustu wydała, to założę się, że byłoby to i tak o niebo lepsze od większości współczesnośnie wydawanych romansów

Ancymonku, bo było mówione że lepsza od 2 tomu

Cóż, nie mogę nie zgodzić się z Twoją logiką

Ale mam nadzieję, że "Wredne igraszki" przypadną Ci do gustu