ROMANSOHOLICZKI

Odkąd odpowiedzialność za butik spoczęła głównie na jej barkach, Leonie Noirot jest osobą ogromnie zajętą. Aby pozyskać nowe klientki, podejmuje się zapewnić towarzyskie powodzenie niezbyt urodziwej i mało kobiecej lady Gladys. Współpraca z rzeczoną damą okazuje się trudna, a w dodatku Leonie wpadła w oko lordowi Lisburne'owi, arystokracie znudzonemu przymusowym pobytem w Londynie. A przecież ona absolutnie nie ma czasu na nierozsądne zauroczenia! Gdy jednak niepostrzeżenie nadciąga katastrofa, Leonie i lord Lisburne muszą połączyć siły.
***********

Jestem świeżo po lekturze trzeciej części cyklu Stylistki L. Chase - “Szelma w aksamicie”. Pierwsze parę/paręnaście stron nie nastroiło mnie zbytnio optymistycznie. Bałam się, że będę się okrutnie nudzić podczas czytania, nawet bardziej niż zakładałam, bo najmłodsza z sióstr nie interesowała mnie aż tak bardzo, jak inne bohaterki cyklu. Początek wydał mi się jakiś mdły, nijaki. Leonie i Simone - lord Lisburne spotykają się w muzeum i od razu sobie słodzą, on ją ratuje przed zrobieniem z siebie pośmiewiska, jest tak słodko, że myślałam, że się od tego lukru już na wstępie pochoruję. Na szczęście później było już tylko lepiej.

Leonie, najmłodsza z sióstr z determinacją prowadzi butik. Ma głowę do interesów, wszystko w jej życiu jest poukładane tak, jak ołówki oraz papiery na jej biurku. Nie ma ani czasu, ani ochoty się zakochać, jak jej siostry. Jednak miłość nie pyta o pozwolenie, tylko wkracza do naszego życia niespodziewanie.

Lord Lisburne jest z pozoru czarującym, przystojnym, znudzonym arystokratą, któremu Leonie wpadła w oko. Uwodzi ją, jest zdeterminowany, żeby ją zdobyć. Jednak pod pozorami spokoju, kryje się temperament równy temu, jaki posiadają siostry Noirot. Razem z Leonie tworzą małą mieszankę wybuchową, a wspólne sprawy, które ich łączą sprawiają, że rozstanie na zasadzie “było miło, ale się skończyło” nie jest wcale takie łatwe.

Nie było tutaj achów i ochów. Nie było fajerwerków. Ale ten romans jest taki ciepły, prosty, uroczy. Oni tak do siebie pasują. Są tacy swojscy, chciałoby się ich poznać, zaprzyjaźnić się z nimi. Pani Chase jest mistrzynią klimatu, a diabeł tkwi w szczegółach, bo właśnie te proste szczegóły: gesty, dialogi, myśli, dodają tej książce niebywałego uroku.

Jeszcze dodam, że moment w którym

Polecam, zwłaszcza fankom cyklu. Myślę, że można też przeczytać tę część niezależnie od pozostałych, chociaż musimy się przygotować na parę wspomnianych tutaj istotnych faktów dotyczący poprzednich tomów.

Jak dla mnie 8/10

o proszę
ja też po tej książce się nie spodziewam szału bo najmłodsza z sióstr to tak no... powiedzmy że mnie mało obchodzi
ale fajnie że to pozory tylko.
i fajnie że jest kolejny bohater do zakochania w sumie Simony tak mają

Racja, paru cudnych Simon'ów by się znalazło. Mam jednego w domu, chociaż w polskiej wersji

Sol ja też się nie nastawiałam na niewiadomo co (chociaż Lilia mi trochę apetyt wyostrzyła )

Takie to proste, ale miłe, fajne i przyjemne takie wiesz - niby nic, a cieszy


Czekam na Wasze reakcje

o proszę, widać na naszym podwórku magia imienia też działa

też się nie nastawiam. Nie mam oczekiwań, chociaż właśnie zaczynam nabierać przekonania że może być lepiej niż sie początkowo spodziewałam, nie wiem tylko na ile lepiej

jeszcze nie kupiłam i w sumie zastanawiam się kiedy kupić.

Przyznam, że ze wszystkich części cyklu tę czytało mi się najprzyjemniej.
Prawda, Simony to fajne chłopaki

Ancy, a jak podobało ci się rozstrzygnięcie sprawy z konkurencją? (Chodzi mi o tę drugą stylistkę, która psuła krew siostrom; czytałam w oryginale, nie pamiętam jak ją p polsku nazwano)

Lil, Pretensja
a jak jest w oryginale?

brzmi to ciekawie że najprzyjemniej, bo dwie poprzednie według mnie podniosły poprzeczkę

Dowdy, Dowdy's - błyskotliwy, niestaranny, bez gustu; rzeczownik: koczkodan

a woman who is unfashionably and unattractively dressed.

pięknie
o wiele lepsze niż nasza Pretensja. Szkoda że przetłumaczyli...

Lilia napisał(a):Przyznam, że ze wszystkich części cyklu tę czytało mi się najprzyjemniej.
Prawda, Simony to fajne chłopaki

Ancy, a jak podobało ci się rozstrzygnięcie sprawy z konkurencją? (Chodzi mi o tę drugą stylistkę, która psuła krew siostrom; czytałam w oryginale, nie pamiętam jak ją p polsku nazwano)

Przyznam, że trochę ten temat autorka potraktowała

Jak dla mnie dwójka i trójka na równi mi się podobała. Jedynka również, ale tam ten nudny początek trwał trochę za długo

Sol weź się nie zastawiaj, tylko

Kusicielka i Prowokatorka!

Ancymonku to nie wynika zniechęci do kupna i posiadania książki, tylko w listopadzie mam jeszcze kilka innych zakupów i nie wiem czy kupić tylko z Czarownicą Lackberg czy czekać jeszcze na Kleypas i Hoyt

Rozumiem jak najbardziej. Sama się teraz tak obkupiłam, że naprawdę ten napad na bank by się przydał

Kuszę, bo książka ma coś w sobie