Napisałam przecież, że była konkretnie rąbnięta, podobnie jak Alex. Była jednak jedyną osobą, która kochała Fleur. Na swój chory, spaczony sposób ją kochała i robiła wszystko to co według niej, było dla córki najlepsze (a że obiektywnie wcale nie było to dobre, to już inna kwestia). Może za słabo to zaakcentowałam w recenzji, ale nie pochwalam Belindy, bo od razu widać, że była toksyczna. Po prostu wśród innych osób, Belinda była jedyną, której choć trochę zależało na Fleur. Pamiętasz fragment, jak młoda Fleur miała się za brzydką, bo się z niej śmiali, że jest nieproporcjonalna? Belinda zawsze stawała po jej stronie, mówiła że jest piękna i że wszyscy się o tym przekonają w przyszłości, miała szczerą i niezachwianą wiarę w córkę, więc do końca złą matką nie mogła być. Ja lubię takie niejednoznaczne, czasem dziwne postacie. Postać Belindy była bardziej ciekawa niż idealna pod względem charakteru Fleur (może na zasadzie kontrastu wyszło to moje "lubienie", bo nie trawię bohaterów zbyt nijakich jak właśnie Fleur). Poza tym Belinda uważała się za "niewidzialną" całe życie. Czytałaś, więc wiesz. Stąd jej obsesja na punkcie grzania się w blasku gwiazd filmowych, a potem w blasku Fleur, nie wydaje mi się jednak, żeby ona to robiła z premedytacją, po prostu inaczej nie umiała. Co innego Alex. On wszystko kalkulował na zimno, planował lata do przodu, nie miał żadnych uczuć do nikogo, poza nienawiścią i chęcią posiadania więc w skali potworności daleko Belindzie do Alexa. Toksyczna mamuśka, która przelewa swoje niespełnione ambicje na córkę, to jednak nie to samo, co bezwzględny psychopata, który chce ją zniszczyć dla kaprysu.Jake'a było za mało, żeby można było się z nim zżyć i polubić.
i co z tego, że Alex był gorszy? to w tym wszystkim nie ma znaczenia 
)
