ROMANSOHOLICZKI

A wiesz, że nigdy nie sprawdziłam, jak to jest z Piotrusiem w oryginale? Trzeba się zainteresować

ech ten piotruś
niedawno czytałam Carlyle i tam był... Kogucik nie wiem co gorsze

Tutaj też występował

Intryguje mnie ten Piotruś
Trzeba się kiedy zapoznać,ale nie ma czasu na wszystko

Ale może kiedyś znajdziesz.

o matko jedyna co za dziwne zwyczaje
ciekawa jestem czy to tłumaczki są takie pomysłowe czy autorki. Tylko że angielskie cock brzmi trochę lepiej niż rodzime kogucik a znaczenie jakby nie patrzeć to samo.
Nasz język troszkę uniemożliwia piękne nazewnictwo najzacniejszej części męskiej anatomii

I wychodzą najrozmaitsze kwiatki

aj i to jakie śliczne
ale z czego byśmy się śmiały gdyby w każdej książce byłby taki zwyczajny członek.
A tak mamy pale, korzenie, maczugi, piotrusie i koguciki

Taaa i nawet Szekspir miał coś do powiedzenia na ten temat może powinnam zwracać baczniejszą uwagę na to, co pisał

serio?
Czytałam niejedną jego książkę ale wdawania w tak intymne szczegóły nie pamiętam

wiedzmaSol napisał(a):A tak mamy pale, korzenie, maczugi, piotrusie i koguciki

Ja gdzieś jeszcze włócznię spotkałam Więcej na pewno tego było,ale wyparłam z pamięci

Według interpretacji Griffa, to tak, po prostu poczytaj "Stare panny ze Swan Park".

jeszcze coś było, ale nawet nie chcę sobie przypominać zwłaszcza w tych powieściach pogreyowskich. Nie wiem, ale we mnie zamiast gorąca czy wypieków te sceny wywołują śmiech. Język polski jak to kiedyś ktoś stwierdził nie sprzyja pisaniu historii erotycznych

Tak, też to słyszałam i jest w tym dużo prawdy, choć do tego należałoby dodać jakość tłumaczenia. W każdym razie ostatnio najczęściej tego rodzaju sceny przelatuję wzrokiem, bo nie przykuwają uwagi.

A

no, wieczór z głowy ale Pałacowa intryga za mną
wrażenie ogólne: przez pół książki uważałam, że lepsza niż Więzy krwi, przez drugie pół wolałam Więzy krwi. podsumowując oceniłabym podobnie z lekkim wskazaniem na Pałacową intrygę. dlaczego - wyjaśnię poniżej.
wchodząc w szczegóły: ogólny zarys fabuły niby często soptykany: mają do siebie jakieś pretensje - On chyba większe, potem zauroczenie i miłość. Jednak sposób podania, z dodatkami w postaci jego pochodzenia i gburowatości, jej "problem" itd itp dają nam całkiem miłą i dobrze przyswajalną historię. Nie ukrywam, że humoru akurat nie ma dużo, jednak brak dramatów pozwala mi zakwalifikować tą książkę do kategorii romans przyjemny.
Bohaterowie: no cóż Marcus jest wielki, nieokrzesany, niechlujny Gardzi tzw. towarzystwem i jak tylko może to okazuje. oczywiście do czasu. Im głębiej wchodzimy w opowieść tym bardziej jesteśmy w stanie go zrozumieć. Przez ten proces autorka przeprowadza nas płynnie, nie robi gwałtownych zwrotów, pozwala nam samym dojść do sympatii niczego na siłę nie narzucając. Wiele czytelniczek na końcu może zamarzyć o oczytanym dzikusie
Regina jest pięknością i nic na to nie poradzimy. Podczas czytania nawet się nie zastanawiałam dlaczego ją lubię bo niczym się nie wyróżniała. potem mnie olśniło: Regina nie była płochą naiwną dziewicą. miała silny charakter, sprecyzowane poglądy i zasady. Nawet jej "problem" jej nie złamał. to za co ją polubiłam to fakt, że nie była , jak często spotykane bohaterki, zawzięta w swoich racjach, uparta (z czego bierze się dużo problemów). Kiedy przedstawiano jej odmienne poglądy (tak, tak Marcus ) słuchała, analizowała i niejednokrotnie zmieniała swoje stanowisko. Przyznam, że przy bohaterkach z tzw. charakterkiem jest to rzadkie.
Obydwoje są bardzo silnie związani z rodziną, chociaż postawa Simona, brata Reginy nie pozwala nam go lubić.
Podoba mi sie opisany zarówno w Więzach jak i tutaj problem z nieprawym pochodzeniem bohaterów. Wiemy z historii, że w tamtych czasach było to zjawisko częste i traktowane jako tajemnica poliszynela. W tym gloryfikowanym w romansach historycznych okresie regencji tutaj, co prawda niezbyt szczegółowo ale jednak, zachowanie kobiet jak matka Marcusa było nagminne, a mało kiedy opisuje sie jak to wpływało na ich dzieci i rodziny, co właśnie tutaj obserwujemy. Znając z historii Prinny'ego nie podoba mi sie przedstawianie go jako miłego starszego pana, ale trudno, nie oczekujmy prawd historycznych.
co do "problemu" Reginy to napomknę tylko, że chyba to ówczas problemem nie było gdyż od dobrze urodzonej kobiety wymagano śpiewu, haftu i tolerancji wobec zdrad (możliwe, że dyskrecji w swoich romansach).

O, Pałacowa intryga to moja ulubiona Jeffries (notabene pierwsza przeczytana), właśnie z uwagi na parę głównych bohaterów

właściwie już jej nie pamiętam...

Az jestem ciekawa wiezow krwi
Ale czasu brak

Taa, stały problem, praktycznie nie do przebicia się.

Bo ktos wymyslil ze doba ma 24 a nie 48 godzin

Papaveryna napisał(a):

wiedzmaSol napisał(a):A tak mamy pale, korzenie, maczugi, piotrusie i koguciki

Ja gdzieś jeszcze włócznię spotkałam Więcej na pewno tego było,ale wyparłam z pamięci

Ja jeszcze pamiętam "oset". Błagam, nie pytajcie...

Pewnie i tak to nie wszystko

fanka76 napisał(a):Bo ktos wymyslil ze doba ma 24 a nie 48 godzin

No właśnie i żeby jeszcze dało się zrezygnować ze snu

Expected publication: August 19th 2014 by Pocket Books
The Duke's Men #3

The third deliciously sexy novel in the New York Times bestselling Duke's Men historical romance series, featuring an investigator who sets out to find gypsies— and unexpectedly finds love.

Investigator Tristan Bonnaud has one aim in life— to make sure that his half-brother George can't ever ruin his life again. So when the pesky Lady Zoe Keane, the daughter of the Earl of Olivier, shows up demanding that the Duke's Men find a mysterious gypsy woman, he seizes the opportunity to also hunt for a gypsy friend who knows secrets about George. Tristan doesn't expect to uncover Lady Zoe's family secrets, as well... or end up falling for the woman who will risk all to discover the truth

„Miłosne wyzwanie” – wprawdzie sama historia była sensowna i całkiem dobrze napisana, lecz jakoś nie mogłam się do niej przekonać; ciągle mnie kusiło, aby do czegoś się przyczepić. Niby mieli wyraźne powody do wątpliwości i aby się wahać względem siebie, ale to jakoś do mnie nie do końca przemawiało. Tak jakby czegoś w tym zabrakło. Albo to zostało ukazane w nie najlepszym ujęciu. Trochę jakby fabuła nierówno została rozłożona. I to swobodne podejście do wieku mi nie pasowało, wręcz coś w tym mnie gryzło...
Inaczej mówiąc, było dobrze, ale mnie nie porwało. Oprócz tego irytowało mnie nadużywanie słowa dziewczyna i to najczęściej w najmniej odpowiednim momencie.