ROMANSOHOLICZKI

ale to była w ich mniemaniu najwyzsza pochwała...

Liberty napisał(a):Ostatnie zdanie sugeruje, że lubisz, Heidi, romanse, w których bohaterki są jednoznaczne; jeśli jest nieśmiałą białogłową, to musi być wyposażona w taki zestaw cech, który nie psuje tego wzorca. Jeśli jest wojowniczką to nie może być dobrą duszą.
I już wiem czemu nie możemy się dogadać Wolę inny typ bohaterów, bardziej niejednoznaczny.

Racja, racja Nikt nie jest jednoznaczny, nikt. Dlatego i ja wolę miksy.

A nie wiem, nigdy wcześniej na to nie zwracałam uwagi. Być może tak jest

Agrest napisał(a):

A ja się będę upierała przy swoim. Tak, wegetarianizm znany jest od stuleci, ale wątpię by ktoś zastanawiał się nad nim zastanawiał w XIII w. w Anglii czy Szkocji.

A w ogóle to wydaje mi się, że argumenty Frin nie stoją tak naprawdę w opozycji do stwierdzenia, że zabicie królików w celach spożywczych i wilków w obronnych nie czyni z bohaterki o dobrym sercu hipokrytki.
Czy się mogła trafić wtedy osoba absolutnie przeciwna zabijaniu zwierząt? Pewnie mogła. Ale się nie trafiła. Pytanie więc, czy rzeczywiście można obwiniać średniowieczną bohaterkę o to, że zdobyła jedzenie i sama się tym jedzeniem nie chciała stać?

Swoją drogą Heidi nie pisała nic o wegetarianizmie, ja założyłam, że chodziło jej tylko o zabijanie, nie o jedzenie

przyznam bez bicia, że to bardziej polemika z Liberty była w temacie co jest wykluczone w średniowieczu, a zatem w romansie historycznym osadzonym w tychże realiach
abstrahując od tego, kto jaki typ bohaterki lubi
i moim zdaniem Heidi zwróciła jednak uwagę na pewną, hm, niekonsekwencję w przedstawianiu bohaterki... cóż, wolę, żeby to była powyższa niekonsekwencja, a nie wykazanie pewnej dozy socjopatii
a wszystko w opozycji do przywołanej Wilczej harmonii właśnie...

za mądre to dla mnie... Nie rozumiem....

a coś konkretnie czy całościowo?

Schola ja to też często Frini nie rozumiem, choć i tak się boję, ze jak mi każe się ładnie do zdjecia ustawić...to ja nie zrozumiem

proszę się nie nabijać, tak, wiem, skrótowość ma męczy mnie (i innych ) od ponad ćwierćwiecza i dziwne rzeczy wychodzą

chodziło mi o, częste u Garwood, zderzenie mentalności współczesnej (autorskiej) z wyobrażoną przez nią mentalnością średniowieczną.
czyli: czy działania bohaterki są zgodne z poglądami przez nią głoszonymi oraz obrazem samej siebie? i tu nie chodzi o to, czy, będąc miłośniczką puszystych zwierzątek, bez mrugnięcia okiem flaki wypruć potrafi, tylko co się z nią dzieje w momencie wypruwania. bądź w wyniku.
jestem ciekawa. bo to Garwood, która niekiedy miesza, jak wspomniałam wyżej, co najmniej... nieprzekonująco.
a chciałam nawiązać do

jak wegetarianka w "Wilczej harmonii" - jechała do rygi, ale ubiła skoczka , oprawiła i upiekła, żeby rannego ukochanego nakarmic...

.

przy okazji: wegetarianizm występuje jak najbardziej w ówczesnej Anglii i Szkocji, i nie tylko żywo dyskutowany problem natury religijnej wzdragam się przed użyciem słowa "etycznej"

Ja lubię Angielkę w dużej mierze właśnie za to co Garwood zrobiła z bohaterką. Jak dla mnie postać stworzona w dużej mierze z przymrużeniem oka i sporym dystansem. Pełna sprzeczności i niekonsekwencji. Ale szalenie w tej niekonsekwencji konsekwentna.
Z drugiej strony to niemal typowa bohaterka Garwood, bo spora część z nich dla ogółu, jak i dla samej siebie, postrzegana jest jako "mała", "drobna", "lekka", wymagająca opieki i wsparcia, a w rzeczywistości jak trzeba to i wilka w samoobronie zabije (co ważniejsze wilka, który pogryzł ukochanego psa męża), poród odbierze, upomni się o prawa rodzących kobiet, czy przywali w mordę czy ucieknie na drugi kontynent.
Zresztą cała jej delikatność odbierana była raczej przez otoczenie, a głównie przez męża, który cały czas kazał jej odpoczywać.
Że zamieniono bezpłodność na płodność, to chyba norma. A już na pewno częściej zdarza się coś takiego niż konsekwentne trwanie w bezpłodności bohaterów. Niestety :]

aralk napisał(a):Z drugiej strony to niemal typowa bohaterka Garwood, bo spora część z nich dla ogółu, jak i dla samej siebie, postrzegana jest jako "mała", "drobna", "lekka", wymagająca opieki i wsparcia, a w rzeczywistości jak trzeba to i wilka w samoobronie zabije (co ważniejsze wilka, który pogryzł ukochanego psa męża), poród odbierze, upomni się o prawa rodzących kobiet, czy przywali w mordę czy ucieknie na drugi kontynent.

i wszyscy pełni podziwu po łapach całują...

no bo jak takiej po łapkach nie całowac...

można jeszcze spalić na stosie
a na serio: kurcze, tylko to jest bardziej niż zwykle "przyjechała biała memsahib do dzikich"...

dla mnie mimo wszystko to i tak jeden z mniej szkodliwych minusów, których czasami dopatruję się ku swojemu bezbrzeżnemu zdziwieniu
wolę to, niż wszelakie zaczepienia o wolność, niezależność, przymuszania i wymuszania podane w sposób para poważny, bez nutki humoru choćby rozumianej i dostrzeganej przez niewielką część czytelniczą
nie, że ze zmuszaniem z dawką humoru można wszystko, ale wejście w takim wypadku na wyższy stopień abstrakcji, mnie pomaga w przyswajaniu
i zamilknę, bo sama siebie przestałam rozumieć

Heidi napisał(a):ale nawet rycerze stwierdzili że musi być okrutna skoro zabiła 4 wilki w tym ich pieszczoszka. Oczywiście im to imponowało ale użyli tego słowa okrucieństwo

Heidi, w gruncie rzeczy to wspomniane okrucieństwo w oryginale mogło być całkowicie innym słowem

A ja właśnie skończyłam "Księżniczkę". Historyjka taka sobie, nic porywającego, ale sceny łóżkowe pierwsza klasa. W skali 1 do 10 punktów w tym przypadku dałabym tych punktów co najmniej 30, jak nie lepiej. Dla mnie seks w tej książce to niemal mistrzostwo świata. Już dawno nie zaśliniłam się przy żadnych "momentach", tak jak tu.

nie pamiętam tego seksu zupełnie

Ja się już chyba uodporniłam, bo żadnych seksów jakoś szczególnie nie pamiętam No, może kilka, ale chyba nie od Garwood...

Dorotka napisał(a):A ja właśnie skończyłam "Księżniczkę". Historyjka taka sobie, nic porywającego, ale sceny łóżkowe pierwsza klasa. W skali 1 do 10 punktów w tym przypadku dałabym tych punktów co najmniej 30, jak nie lepiej. Dla mnie seks w tej książce to niemal mistrzostwo świata. Już dawno nie zaśliniłam się przy żadnych "momentach", tak jak tu.

No to mnie zaintrygowałaś . Muszę sobie czytnąć

Renata7 napisał(a):

Dorotka napisał(a):A ja właśnie skończyłam "Księżniczkę". Historyjka taka sobie, nic porywającego, ale sceny łóżkowe pierwsza klasa. W skali 1 do 10 punktów w tym przypadku dałabym tych punktów co najmniej 30, jak nie lepiej. Dla mnie seks w tej książce to niemal mistrzostwo świata. Już dawno nie zaśliniłam się przy żadnych "momentach", tak jak tu.

No to mnie zaintrygowałaś . Muszę sobie czytnąć

O tym samym pomyślałam

głód seksu was dopadł, rozumiem

Dorotka obudziła ten głód, cwaniara

No tak jakoś wyszło
nie lubię jak jest go dużo w książce , ale jak jest jeden porządny to owszem

Bo tu seks jest świetnie opisany. Nie jest wulgarny, ale i nie mdły, nie ma niedomówień, a wręcz przeciwnie, wszystko jest dość szczegółowo opisane i to tak, że można się wczuć w rolę. Garwood na szczęście nie używa żadnych określeń typu: dotknął jej muszelki, guziczka czy rozchylił jej delkatne płatki, bo to mnie przyprawia o mdłości. Nawet francuski numerek wyszedł jej prima sort.

Popieram Dorotkę. Włąśnie skończyłam czytać "Podarunek" Garwood i jednym z plusów tej książki są świetne sceny erotyczne. Opisane normalnym językiem, bez udziwnień ale też bez zbędnych szczegółów. Po prostu dobrze napisane. A poza tym - humor i lekkość. To chyba będzie moja ulubiona autorka, ale po jednej książce trcuno sobie wyrobić zdanie, więc na pewno sięgnę po inne Garwood.