ROMANSOHOLICZKI

czemu? Domyty jest

A Duncan to gdzie był? W Niewoli, tak?



I fakt, zakute pały, ale ja czasem lubię takich terytorialnych

tak, Duncan z Niewoli jest

Bo ja nie liżę .





JA też wszak lubię te zakute pały i pacanów tumanowatych.

ale ja nie mogę jak oni są tacy monumentalni i posągowi

Jak ktoś gópi jak but może być posągowy i monumentalny? No jak?





I pinks to nie są Szkoci.

normalnie- może mieć posagowe i monumentalne poglądy- czytaj być jak osioł ponadto może być prawdziwie twardym mężczyzną i dopiero ONA, ONA porusza jego kamienne serce i coś głęboko w nim

mniemam że śledzionę

pinks, prawie zaplułam komputer herbatą



Mi tam nie przeszkadza, że porusza dopiero ona, omijam to umysłem, koncentruję się na jego wielkiej milości i przywiązaniu

ja nie jestem w stanie ominąć tego żadnym organem

nie Szkoci, a co Walijczycy? kolejny naród uciemiężony przez autorki romansów?

Prości Angole to są

każdemu by cos poruszyła, jak ogrzewa mu zlodowaciałe stopy na swoim gołym brzuchu.

A Duncan to prawie Szkot, bo granica o rzut oka beretem...

Toż mi się tak kojarzyło, że na północ jechali wtedy

i na pewno czarnowłosy

Prawie czyni wielką różnicę

ale nie w tym przypadku

A ja się tak staram tymi nie-Szkotami pinks do czytania zachęcić, i takiego jednego prawie jej przemycić, a tu wszyscy wszystko zdradzają.

Przeczytałam "Montanę", ale taka średnia była, rzec nawet można - kiepska. Niby dobry pomysł i wciągajacy początek ale potem historia nagle traci całe napięcie i robi się nijaka. Szkoda.

a mnie się podobała

A mi tak średnio na jeża.

wszystko lepsze od średniowiecza

Może z tym, że jest kiepska lekko przesadziłam, ale z pewnością mnie rozczarowała, ponieważ nie przepadam za tak nagłymi zmianami jakich tu jest pełno, bo najpierw mamy sytuację, gdy Taylor uczestniczy w przyjęciu wydanym przez jej wuja. Tam gdzieś umiera jej babka, a ona musi udawać, że wszystko jej w porządku, żeby podły wuj nie domyślił się, że z babką jest źle. Obok pojawia się były narzeczony, który porzucił ją tuż przed ślubem i ożenił się z jej kuzynką. Do tego momentu wszystko jest okej. Ale kiedy już z zapartym tchem czekam na to, że podły wuj zrobi jakąś straszną rzecz, a Taylor z wredną kuzynką wezmą się za łby, nagle okazuje się, że nic z tego, bo nagle ujawnia się mąż Taylor, dopiero co poślubiony i oboje opuszczają przyjęcie. Zero wyrwanych kudłów, zero awantur. Jest co prawda spięcie z byłym narzeczonym, który nagle przejrzał na oczy i chyba pożałował, że wybrał niewłaściwą z kuzynek, ale i to mizerne. Potem jest podróż statkiem, która kręci się wyłącznie wokół tego czy nowożeńcy skonsumują wreszcie związek, czy nie i co powie Lucas, gdy się dowie, że w Bostonie czekają na Taylor małe córeczki jej zmarłej siostry, którymi musi się zająć.

Kolejny zwrot następuje po przybyciu na miejsce, bo kiedy już przebieram nogami czekajac co to będzie, gdy ona pojedzie za nim do Redemption [a przecież mieli się rozstać w Bostonie i unieważnić małżeństwo], gdy nagle okazuje się, że córeczki zmarłej siostry zostały porwane i zaczyna się pościg za nimi. Itd, itd....

Za dużo tych nagłych zwrotów jak dla mnie.

A mnie się ta książka podobała. Momentami była zabawna, a i romans słodki

A mnie para drugoplanowa, ale to było ze 12 lat temu i głowy nie dam, czy tak samo byłoby dzisiaj

W momencie czytania, czyli niecały rok temu, podobała mi się ta książka Być może teraz podobałaby mi się już mniej, bo się zrobiłam ciut wybredna ostatnimi czasy Tak czy inaczej, wspominam dobrze.

Teraz zaczęłam "Różę" [bo zaprzyjaźniona pani z pobliskiego bazarku, u której wymieniam książki, tak wzięła sobie do serca to, że spodobała mi się "Szkatułką", że ciągle wynajduje dla mnie inne książki J.G. ] i póki co czyta mi się znakomicie.