Joanna Chmielewska

[Janka]

Obejrzałam wczoraj film "Lekarstwo na miłość". Cudownie się przy nim bawiłam, momentami śmiałam się na głos.
Bardzo dużo scen i faktów jeszcze pamiętałam, ale w niczym mi to nie przeszkadzało.
Bardzo Was wszystkie namawiam do powtórzenia filmu, jeśli znajdziecie wolną chwilkę.
Warto sobie przypomnieć. To prawdziwa perełka.

[giovanna]

To jest chyba na podstawie Klinu?

[•Sol•]

Tak Giovanno

Film jest fajny ale pamiętam że oglądałam go jakoś świeżo po lekturze i strasznie się złościłam że tyle pozmieniali. Jednak mam ciśnienie na zgodność z książką

[giovanna]

Oj ja też, wkurza mnie jak za dużo zmieniają

[Janka]

Mam w domu te dwie książki, w których zamieszczono obok siebie scenariusze oraz pierwowzory. Gdy się czyta od razu jedno po drugim, to najlepiej widać te wszystkie różnice.
Pani Chmielewska zawsze podkreślała, że walczyła do upadłego o każdy szczegół, który współautor scenariusza chciał zmienić, ale niestety była bezsilna.

Nigdy nie mogę zapamiętać, czym zajmowała się szajka w "Klinie". W filmie fałszerstwem pieniędzy, a w książce czym? Przemytem dzieł sztuki? Raczej nie porwaniami i nie narkotykami. Może napadami na banki?

[Księżycowa Kawa]

Jednak mam ciśnienie na zgodność z książką

Również.

Chyba w najbliższym czasie nie będę miała okazji. Praktycznie nic już nie pamiętam…

[Janka]

Mnie w tym filmie jeszcze bardziej od pierwowzoru książkowego podoba się jakość wykonania. Mam na myśli aktorów. Powinnam napisać Aktorów, dużą literą, bo oni byli geniuszami.
Obie panie grające główne role, Kalina Jędrusik i Krystyna Sienkiewicz wykazały się niesamowitym talentem. Zresztą nie warto wyliczać, bo tam nie było ani jednej osoby, która by cokolwiek schrzaniła.
No a głos Andrzeja Łapickiego to już w ogóle bajka.
Niektórzy ludzie powinni być nieśmiertelni.

Pani Chmielewska miała wielkie szczęście, że dobrano obsadę składającą się z samych gwiazd, bo dzięki temu ekranizacja mogła przejść do grona najlepszych polskich filmów.

[Księżycowa Kawa]

Dzisiaj chyba by nie miała takiego szczęścia pod tym względem…

[Janka]

Pewnie by nie miała.

Przypomniało mi się, że pani Chmielewskiej nie podobał się sposób grania Kaliny Jędrusik. To miała być postać na podobieństwo autorki, a sama widziała siebie zupełnie inaczej. Przede wszystkim nie powinno być tak seksownie. Niestety to nie było do zrobienia, by mogło być mniej seksu w głosie i ruchach aktorki. Pani Jędrusik podobno robiła, co mogła, by to z niej nie wychodziło, ale walka była z góry przegrana. Głównie winny był reżyser, który chciał mieć jeszcze bardziej seksownie i dlatego wymyślał np. sceny w wannie itp.

[•Sol•]

Tam była wojna Chmielewska-reżyser na pewno, to kojarzę z Autobiografii.
Fakt, prawdą jest że obsada była wielkiej klasy i talentu. Ale scenarzysta widać miał parcie na szkło. Różnica przecież w filmie na motywach a na podstawie książki i to robionym w konsultacji z autorką.

Ale i tak mam wrażenie że gdyby ekranizowali Klin w tej chwili to i tak wyszłoby gorzej niż wtedy. Pomijając obsadę.

A szajka w książce nie zajmowała się również fałszerstwami pieniędzy?

[giovanna]

Kurcze nie pamiętam o co tam chodziło, chyba trzeba powtórzyć

[•Sol•]

właśnie nikt nie pamięta mamy też pytałam bo to fanka i też cisza trzeba sprawdzić po prostu

[Janka]

Jestem na sto procent pewna, że szajka prowadziła inną działalność. Nie ma szansy, bym się w tym szczególe myliła.
A jeśli się jednak mylę, to albo mnie od razu zastrzelcie, albo spróbuję najpierw, czy ginkgo mi pomoże.

[•Sol•]

Janko, więc sie nie mylisz, bo ja się na pewno upierać nie będę. Dawno czytałam i nie pamiętam

to kto powtarza żeby sprawdzić?

[Janka]

Już wiem, o co chodziło w książce, bo wczoraj nie wytrzymałam i sprawdziłam.
Jednak to nie było fałszerstwo pieniędzy, więc nie umawiam sobie jeszcze wizyty u neurologa.

[•Sol•]

no to powiedz o co chodziło
hazard?

[ewa.p]

a to nie chodziło o próby zmierzające do zdalnego kierowania urządzeń głosem?Tak mi sie wydaje...
Swoja drogą Chmielewska nie miała wielkiego szczęścia do ekranizacji swoich powieści.Owszem,w Lekarstwie na miłość jest świetna obsada,ale pozmieniano scenariusz.Jest też Zaginiona kolekcja na podstawie Upiornego legatu,zdaje się,że tam Joannę grała Starostecka,która mi do tej roli nie pasowała.Że już nie wspomnę o Marcie Klubowicz,która jako Joana wystąpiła w Całym zdaniu nieboszczyka.Ten film to jest dopiero porażka.A właściwie nie film,bo zrobiono z niego miniserial chyba z 10 odcinków miał.Strasznie żółwie tempo i taka ciągnąca sie akcja.Chyba najbardziej podobała mi się spektakl na podstawie książki Wszyscy jesteśmy podejrzani,,który nosił tytuł Randka z diabłem.I tutaj jako Joana sprawdziła się Edyta Olszówka,a z kolei Kaczor był świetnym diabłem,tym piekielnym oczywiście,a prokuratorem był Englert.
Wiem że był jeszcze spektakl na podstawie Romansu wszechczasów i ekranizacja Wszystkiego czerwonego ale ich nie oglądałam

[giovanna]

Coś mi się kojarzy, że Rosjanie robili jakieś ekranizacje książek Chmielewskiej.

[Janka]

Serial "Całe zdanie nieboszczyka" jest właśnie produkcji rosyjskiej.

no to powiedz o co chodziło

Nie ma głupich, za darmo nie powiem.
Możemy zrobić aukcję i kto zaproponuje mi najwięcej, temu powiem.

Jest też Zaginiona kolekcja na podstawie Upiornego legatu,zdaje się,że tam Joannę grała Starostecka,która mi do tej roli nie pasowała.

Oglądałam całkiem niedawno. Film jest porażką.
Zmiany, które poczyniono w "Klinie", przynajmniej spowodowały, że wyszedł świetny film. Natomiast W "Upiornym legacie" wprowadzono zmiany, które w żaden sposób nie uratowały filmu. Wyszedł zlepek głupot i chaosu, ani trochę nie śmieszny.

[•Sol•]

Randkę z diabłem bardzo lubię i w zasadzie dzięki obejrzeniu tego spektaklu zaczęłam czytać 'dorosłą' Chmielewską
Serialu na podstawie Całego zdania nie zdzierżyłam, widziałam może jeden odcinek, zabolało tak że więcej nie robiłam prób.

Resztę ekranizacji też zaliczyłam, ale w pamięci się nie zapisały, czyli były nijakie.

To se sama zaraz sprawdzę, jak tylko pójdę na górę do biblioteczki

[Janka]

"Całe zdanie nieboszczyka" obejrzałam kiedyś dawno temu z wielką ciekawością.
Słabo był zrobiony, ale nie żałuję, że obejrzałam.
Możliwe, że zaraz sobie puszczę któryś odcinek dla przypomnienia wrażeń.

[giovanna]

To jednak dobrze zapamiętałam

[Księżycowa Kawa]

Widziałam „Całe zdanie nieboszczyka” i pamiętam, że to się wlokło i były tak bezsensowne wstawki.

[Janka]

Miałam takie samo wrażenie. Serial był po prostu za długi.

Miał za to cechę, której nie miały dwa polskie filmy pełnometrażowe, że stosunkowo wiernie trzymał się pierwowzoru książkowego.
Tylko nie sądzę, by w tym wypadku było to zaletą. Wprowadzenie pewnych zmian mogłoby polepszyć wrażenia widzów.

[•Sol•]

w książce masa humoru pochodziła z monologów wewnętrznych bohaterki. W książce nastawiamy się na literki i czytanie, akcja działa się sama, chociaż w głowie w dużym stopniu.
W filmie to samo jest wadą. Bo w zasadzie monologi były i to właśnie dość wiernie odtworzone, z tym że w trakcie takiego gadania nic się nie działo. A patrząc w pudło jednak wolimy jak obrazki są różnorodne.

Twórcy zapomnieli że to co się sprawdza genialnie w książce, nie do końca sprawdzi się na ekranie.
Ten sam problem, chociaż w znacznie mniejszym stopniu, był przy filmie o Stephanie Plum.