Jennifer Crusie

przez **szuwarek** » 10 lutego 2015, o 09:25

na odwrót chyba bardziej... jakby... raczej...

przez **Agrest** » 10 lutego 2015, o 09:42

Od Manhunting do Bet Me większość to po prostu romanse, nawet jeśli jest jakiś lekki wątek kryminalny (ale są też takie zupełnie bez).

przez **Papaveryna** » 10 lutego 2015, o 09:43

aur_ro napisał(a):Ona pisze kryminały z lekkim dodatkiem romansu czy na odwrót?

Ja czytałam dwie u nas wydane. "Szaleję za tobą" to romans z humorem i prześladowcą w tle. Nie wiem jak to inaczej nazwać

"Kłam mi, kłam" ma taką porządniejszą intrygę. Romansu w niej jest jakby mniej.
Jeszcze "Witamy w Temptation" próbowałam czytać. Tam chyba jakieś zwłoki będą

Doczytałam do 70 którejś strony i rzuciłam w diabły. Nudne jakieś było i dziwne. Do zwłok nie doszłam więc nie wiem ile tam kryminału

przez **aur_ro** » 10 lutego 2015, o 13:46

Dzięki. Jak czytalam Higgins "Waiting on You" to na GR jedna czytaelniczka z kt. opinia co do ww ksiązki zgadzałam sie w 100 proc. zachwalała Crusie, a teraz tu czytam że tez zachwalacie. Musze w takim razie cos jej se czytnąć, bo w ogóle kobity nie znam

przez **Księżycowa Kawa** » 11 lutego 2015, o 19:48

Z całą pewnością warto spróbować, bo Crusie pisze ciekawie i nieraz zabawnie.

przez **Janka** » 12 lutego 2015, o 04:54

aur_ro napisał(a):Ona pisze kryminały z lekkim dodatkiem romansu czy na odwrót?

Na odwrót.
Harlequiny (włącznie z jedynym wydanym po polsku) są chyba w stu procentach romansami.
Wszystkie 4 powieści wydane po polsku są romansami z dodatkiem wątków kryminalnych lub sensacyjnych. Ale te wątki są raczej delikatne, trochę na wesoło. Reszta jej powieści raczej podobnie, coś małego (lub trochę większego) kryminalnego lubi się w nich przewijać, ale romans jest na pierwszym planie.
Chyba tylko "Bet Me" jest na pewno czystym romansem.
Książek, które Crusie napisała wspólnie z innymi paniami, jeszcze nie czytałam, ale tak na oko to też romanse.
I tylko książki napisane wspólnie z Bobem Mayerem to zupełnie inna bajka. Romans w nich jest, owszem, ale w ilości, która nie gwarantuje, że zadowoli każdą Romansoholiczkę. (Mnie zadowala.)

Janka napisał(a):Pan Bob Mayer jest eks-żołnierzem (i to nie takim zwykłym, bo eks-komandosem z Zielonych Beretów)
(...) on wie, co robi i wie, o czym pisze.

Po przeczytaniu "Don't Look Down", która była dla mnie wspaniała, rzuciłam się na następne wspólne dzieło Crusie z Bobem Mayerem. I, ku mojemu zaskoczeniu, ta książka okazała się jeszcze lepsza.
"Agnes and the Hitman".
Jestem w raju.
Coś mi się od niej w mózgu porobiło i coś dziwnego mi się do krwi dostało, że czuję się jak świeżo zakochana. Aaach...
Pierwsza była książką akcji z wątkami sensacyjnymi. Druga przygodowym kryminałem, w którym się cały czas coś działo. Przerwy w akcji były tylko w nocy, a wtedy z kolei była inna "akcja", więc na jedno wychodzi.
"Don't Look Down" czytałam metodą "nie spać, nie jeść, szybko czytać", bo tak bardzo trzymała mnie w napięciu. "Agnes and the Hitman" też trzymała mnie w napięciu, ale bohaterowie byli tak cudowni i samo czytanie dawało mi tyle radości, że cały czas się modliłam, żeby mi się za szybko nie skończyła. Niestety. Nadszedł koniec. O wiele za wcześnie.
Akcja toczy się w ciągu tygodnia poprzedzającego ważne wydarzenie, jakim jest ślub i wesele, które dla córki swej najważniejszej przyjaciółki wyprawia główna bohaterka. Trup ściele się tam gęsto i to każdego dnia, a bywają dni, że jest ich nawet więcej. W sobotę następuje kulminacja zdarzeń, a zabitych jest 5 sztuk plus 3 osoby ranne. Wydawałoby się, że taka liczba zwłok musi przerażać przy czytaniu, ale nic z tych rzeczy, było dokładnie w sam raz. A właściwie nawet za mało. Znalazłyby się jeszcze ze dwie osoby, którym by się to też przydało.
No ale nic dziwnego, że tam była hurtownia denatów, skoro głównym bohaterem był etatowy morderca. Shane, my hero, był słodki i chciałabym mieć go w domu na stałe. Jestem w nim absolutnie zakochana. W bohaterce też, ale on przebija u mnie wszystko.
Książka napisana jest bardzo dynamicznie, było tam bardzo dużo zwrotów akcji, dużo tajemnic nowych i z przeszłości oraz dużo osób, które okazywały się kimś innym, niż się wcześniej myślało.
Wbudowanych było bardzo dużo zaskoczeń dla czytelnika. (Jedną rzecz zgadłam i jedną prawie, a to wcale nie było łatwe, więc jestem z siebie bardzo dumna.)
Dokładnie tak mogłyby wyglądać wszystkie książki dla mnie.
Skończyła się, ale najlepsze, co mnie teraz pociesza, to to, że Crusie i Mayer napisali wspólnie jeszcze jedną książkę. Trochę się boję, że nie dorówna poprzedniej, ale i tak na pewno nie będzie źle.

przez **Agrest** » 12 lutego 2015, o 09:37

Harlequiny (włącznie z jedynym wydanym po polsku) są chyba w stu procentach romansami.

W What the Lady Wants był wątek kryminalny. No i jeśli dobrze kojarzę tytuł, to w Charlie All Night rozwiązali pewną zagadeczkę, ale ten wątek nie zajmował chyba wiele miejsca.

Strona WWW · przez **Duzzz** » 12 lutego 2015, o 15:05

Janko, bardzo mnie zachęciłaś do czytania Crusie we współpracy z Mayerem :wink:

Czy on należą do jakiegoś cyklu? Czy to są pojedyncze tytuły i nie ma znaczenia w jakiej kolejności się je czyta?

przez **Janka** » 12 lutego 2015, o 15:59

Duzz, dwie pierwsze na pewno nie należą do żadnej serii, ale miejsce akcji jest w pobliżu.
Jest też jeden wspólny bohater drugoplanowy, który nic nie mówi, bo jest aligatorem (jednookim aligatorem-suczką), który ma pełne ręce roboty (a raczej szczęki) z pożeraniem tego, co mu, dzięki różnym mordercom, wpada w łapy.
Bardzo się cieszę, że czytam je po kolei, bo widzę, jak zmienia się ich wspólny warsztat pracy.

Agrest napisał(a):W What the Lady Wants był wątek kryminalny.

Nie za bardzo kojarzę, zapomniałam.
Przypomniało mi się, że w "Getting Rid of Bradley" też coś było kryminalnego.
Ale to fakt, że w niektórych harlequinach głównymi bohaterami byli policjanci lub detektywi, a znajomość z bohaterką zaczynała się od jakiegoś problemu kryminalnego lub sensacyjnego. Może się nawet okazać, że większość miała takie wątki.
Czysty romans był na pewno w "Anyone But You" i w "Strange Bedpersons" (tej małej tajemnicy, która tam była do odkrycia, nie liczę). W "Manhunting" raczej też.
I tak się jeszcze zastanawiam, że kojarzę coś o jednej z dwóch sióstr, podejrzanej o morderstwo, którą pan policjant lub detektyw tak dobrze przesłuchał w jej hotelu, że na koniec się hajtnęli. Ona była kwiaciarką albo coś w tym stylu. Chodziło o jakiś zaginiony pamiętnik jej wujka. A o drugiej z tych sióstr, zdaje się, było w innym harlequinie.
Muszę to kiedyś poszukać, bo możliwe, że to właśnie było w "What the Lady Wants".

Strona WWW · przez **Duzzz** » 12 lutego 2015, o 16:52

Janka napisał(a):Duzz, dwie pierwsze na pewno nie należą do żadnej serii, ale miejsce akcji jest w pobliżu.
Jest też jeden wspólny bohater drugoplanowy, który nic nie mówi, bo jest aligatorem (jednookim aligatorem-suczką), który ma pełne ręce roboty (a raczej szczęki) z pożeraniem tego, co mu, dzięki różnym mordercom, wpada w łapy.
Bardzo się cieszę, że czytam je po kolei, bo widzę, jak zmienia się ich wspólny warsztat pracy.

Aż się uśmiałam :evillaugh:

Dziękuję kochana

przez **Janka** » 12 lutego 2015, o 16:57

W "Don't Look Down" aligator miał imionko.
Duzz, gdybyś czytała w oryginale, to powiedz mi później, jak się tam nazywał, dobrze?

Strona WWW · przez **Duzzz** » 12 lutego 2015, o 17:16

Postaram się kochana. Gdybym zapomniała to przypomnij mi. Mam już wszystkie 3 więc zobaczymy

przez **Janka** » 12 lutego 2015, o 17:17

Wow, ale jesteś szybka.
Dziękuję i na pewno przypomnę, bo jestem bardzo ciekawa.

Strona WWW · przez **Duzzz** » 12 lutego 2015, o 17:21

A co się będę rozdrabniać

Za pamięci muszę poszukać i nabyć, bo potem mogę zapomnieć, a jak mam już w 'biblioteczce' to przyjdzie pora i na czytanie

przez **Księżycowa Kawa** » 12 lutego 2015, o 18:44

Widzę, że to coś dla mnie, ech. Chyba jednak się nie oprę…

przez **Janka** » 12 lutego 2015, o 19:01

Kawo, ale tam romans jest raczej słaby. Głównie chodzi w nich o akcję.

przez **Księżycowa Kawa** » 12 lutego 2015, o 19:07

Aha, Crusie ale ciekawie pisze, czyli mogę zaryzykować.

przez **Janka** » 12 lutego 2015, o 19:12

Pisze bardzo ciekawie. Jest wyjątkowo utalentowana.

przez **Księżycowa Kawa** » 12 lutego 2015, o 19:13

Kilka jej czytałam i bardzo mi się podobały. Nawet jedną po angielsku.

przez **Janka** » 12 lutego 2015, o 19:28

Którą po angielsku?

przez **Księżycowa Kawa** » 12 lutego 2015, o 19:32

Na razie dorwałam "Strange Bedpersons".

przez **Janka** » 12 lutego 2015, o 19:39

Uwielbiam to. Dla mnie perełka.
Tam są super emocje. Takie ludzkie, prawdziwe i nie przesadzone jak np. w Światowym Życiu.

przez **Księżycowa Kawa** » 12 lutego 2015, o 19:41

Racja. I ile on się z nią miał :evillaugh:

przez **Janka** » 12 lutego 2015, o 19:45

A ja myślałam, że ona z nim. :evillaugh:

przez **Księżycowa Kawa** » 12 lutego 2015, o 23:07

W sumie również. Fajnie załatwili tego ojca tak, że w końcu musiał ustąpić.

Jennifer Crusie

Kto przegląda forum