ROMANSOHOLICZKI

Nie pamiętam imion, ale fabuła przebiegała mniej więcej tak :

Dziewczyna (młoda dama) jest uzdolniona matematycznie i rozwiązuje zagadki logiczne oraz czyta szyfry, udziela się w towarzystwie matematycznym gdzie używane są pseudonimu (imiona matematyków z przeszłości) oczywiście tam uważają że jest mężczyzną.
W życiu codziennym jest niepozorna i nie udziela się raczej towarzysko.
Ma dwóch braci starszy jest bohaterem innej książki, ale młodszy (młodszy w sensie młodszy z dwóch, a nie młodszy od niej) zabiera ją na spotkanie tego towarzystwa przebrana za mężczyznę.
Jednocześnie bohater pracuje dla rządu, czyta szyfrowane wiadomości przesyłane do Francji, i nie może sobie poradzić z jednym szyfrem ma nadziej na pomoc bardzo uzdolnionego młodzieńca (to oczywiście ta dziewczyna). I zaczyna go szukać.
Dowiaduje się w końcu prawdy i szantażując dziewczynę zmusza do pomocy w odczytaniu szyfru. I oczywiście w między czasie się w sobie zakochują.
Pod koniec francuski szpieg chce ukraść dokumenty nad którymi pracują, jego nie ma w tym czasie w domu, więc ona je zabiera i ukrywa się w swoim domu.
Dodatkiem jest książka, która kiedyś napisał dziewczyna, a opublikował jej młodszy brat, która to książka jest pastiszem na mężczyzna z towarzystwa.

Żeby ułatwiać, albo utrudnić, starszy z braci jako bohater tej drugiej książki zakochuje się w ich pechowej niezdarnej kuzynce.

To czy ktokolwiek wie może co chodzi po mojej głowie?

Obstawiam, że to coś klasycznego (sprzed ponad 10 lat) i znanego szeroko, bo nawet ja kojarzę (ale nie na tyle, żeby sobie przypomnieć tytuł

To nie jest jakaś Quick?

Przejrzałam to napisała Quick i tam nieznzlazłam, ale to faktycznie taka starsza pozycja jest

Majaki mam, czytałam to

Cały czas myślę o tej książce.
Wydaje mi się, że albo bohater albo bohaterka jako pseudonimu używała Euklidesa.
I w sumie oni ze sobą korespondowali i rozwiązywali swoje zagadki, tylko nie wiedzieli że to oni, no bo te pseudonimy.
I pod koniec jak ona uciekła z dokumentami, to ukryła się na strychu we własnym domu. I tam dokończała pracę. Wiedział o tym tylko jej brat (cały czas ten młodszy ), a bohater jej szukał i martwił się czy nie stało się jej coś złego.
Potem jest jeszcze scena, w której on w końcu przyjeżdża do niej do domu powiedzieć jej rodzicom o tym zaginięciu (bo zapomniałam powiedzieć, że w ramach szantażu i zmuszeni jej do współpracy, dziewczyna została w Londynie na ten czas pod opieką jego chyba ciotki) i wtedy ona schodzi na dół i daje mu rozszyfrowana do końca zagadkę. On się przytyć tak zachowuje, że ona uznaje że jemu chodzi tylko o dokumenty i nie chce mieć z nim już nic wspólnego. A on, chyba znowu przez tego brata, wysyła jej różne szyfrowane zagadki, i w końcu ją do siebie przekonuje.

To może teraz coś komuś świta

Z opisu wygląda mi na schemat Amandy Quick. Wszystkie jej ulubione motywy odhaczone ale nie czytałam tej konkretnej książki więc to tylko taki strzał.

No wiem, i przez to, że nie mogę wyjść z Quickowskiego schematu, trochę mi się trudno szuka

Przejrzałam jeszcze raz książki Quick i to raczej nie ona.
Ta książka to była raczej lekka i radosna lektura, nie było tam specjalnej grozy, a jak tak czytam te opisy do pani Quick to ona raczej idzie w grozę i metafizykę

Hm, miałam odmienne wrażenia lekturowe pod względem nastroju - jest lekko, przygodowo, humorystycznie, szczególnie w starszych tytułach... jak groza, to taka zabawa z romantycznym gotykiem
Co oczywiście nie oznacza, że to ona

gryzelda napisał(a):Przejrzałam jeszcze raz książki Quick i to raczej nie ona.
Ta książka to była raczej lekka i radosna lektura, nie było tam specjalnej grozy, a jak tak czytam te opisy do pani Quick to ona raczej idzie w grozę i metafizykę

No właśnie nie. Amanda Quick to takie lekkie przygodowe detektywistyczne opowiastki, z humorem, silnymi postaciami kobiecymi, przeważnie niezbyt rzucającej się w oczy urody, które mają typowo męskie zainteresowania i są bardzo wyemancypowane lub zdziwaczałe. Często są to stare panny, które nie przejmują się tym co powie towarzystwo lub zostały z niego dawno wykluczone. Gardzą modą i typowo kobiecymi zainteresowaniami. Facet to typ mrocznego samotnika, który w głębi duszy jest romantykiem. Praktycznie w każdej książce Quick tak to wygląda.

Hm, to może HQ historyczny nr 97 - Sylvia Andrew i jej Sawantka (aka Kod miłości) z 2001.
(An Unreasonable Match, Stepwood Scandal Book 7)

Tak, to właśnie to.
Ja nie wiem jak Wy to robicie.
Wielkie dzięki

Dorze że jest odpowiedz, nie dawało mi to spokoju

Paradoksalnie im starszy tytuł tym łatwiej...
PS Biblionetka tu rządzi...