Znajdź w sobie odwagę, by wyznać… SEKRET
PRAWDĘ
MIŁOŚĆ

Niewypowiedziane pragnienia, bolesna przeszłość i głęboko skrywane grzechy są dla Owena największą inspiracją. Utalentowany malarz kolekcjonuje anonimowe wyznania i przenosi je na płótno. Auburn od kilku lat walczy o odzyskanie normalnego życia i desperacko potrzebuje pieniędzy. Zakochanie się w przystojnym malarzu nie jest częścią jej planu, ale przekorne przeznaczenie stawia na swoim. Dziewczyna odkrywa jednak, że przeszłość ukochanego może odebrać jej to, co dla niej najważniejsze...

Wszystkie wyznania, które przeczytacie w tej powieści, są prawdziwe.

Nie wiem czy tego się spodziewałam. I nie wiem czemu myślałam, że tym razem autorka da swoim bohaterom jakąkolwiek taryfę ulgową.
Nie daje.

Auburn i Owen dostają najwyższej klasy uczuciowy rollercoaster. Ale tym razem, nie jak w Ugly love, jest prawdziwiej. Bardziej obchodzą mnie ich losy i problemy.
Bardziej im współczuję.
Bardziej ich lubię.
I bardzo chciałam przez całą książkę, żeby im się udało, chociaż jak to u Hoover – łatwo nie mieli.
Ona – nadal przeżywa miłość utraconą. On… Po przejściach równie ciężkich choć nie o kobietę chodzi. Oboje mają bagaż i wtrącających się w ich życie ludzi. Nie wiem czy dla dobra bohaterów czy z egoizmu, albo dziwnej potrzeby udowodnienia komukolwiek czegokolwiek.
Wiem, że Auburn jest potrzebna Owenowi a Owen Auburn. Jak powietrze.

Początkowo myślałam, że bohaterowie będą starsi. Zwłaszcza Owen, malarz artysta, mający swoją galerię i zarabiający na siebie od dłuższego czasu. A to są bardzo młodzi ludzie. Dzieciaki u progu dorosłości. Znów Colleen kładzie na barki swoich postaci więcej niż ktoś w tym wieku mógłby unieść.
Z tym, że jej bohaterowie są chyba z twardszych materiałów.

Kwestia wyznań… Pomysł i autorki – na zebranie prawdziwych ludzkich wyznań z głębi serca i pomysł na wykorzystanie tego w książce… Genialne. Piękne. Wzruszające. Wkurzające. Tak! Bo to nie tylko, a właściwie prawie wcale nie wyznania miłosne jak myślałam. To wyznania okrutne, podłe, wredne i wzbudzające ogrom współczucia. Ale i wkurzające tak, że chciałoby się wyznającym potrząsnąć.
Wzbudzają emocje, a u Hoover o to chodzi, wybrała sobie tylko nietypowe narzędzie to grania na naszych uczuciach.

To co mi do całości nie pasuje i zastanawia czy to tłumacz popłynął czy autorka… Przekleństwa. Naprawdę, pasują jak świni siodło. Użyte niby w odpowiednich momentach, ale do klimatu nijak się nie mają.
Ciekawe komu zabrakło elokwencji i zasobu słów…

No i jeszcze kwestia rozwiązania całości. Nie wiem czy to kupuję, są tam elementy które nie leżą mi strasznie. Jak to u Hoover – nic nie jest powiedziane jako pewniak, czytelnik sam sobie musi dopowiedzieć resztę, ale wydaje mi się, że dostajemy za mało puzzli do tej układanki.

No nic. Mam nadzieję, że trafię jeszcze na powieść autorki która zachwyci mnie jak It ends with us albo November 9. Contess wypada lepiej od Ugly love ale nadal do dwóch pierwszych brakuje mu sporo.

Czytać nie czytać, oto jest pytanie. Ponieważ Hoover nigdy nie zostawia mnie obojętną i na pewno się przy niej nie odmóżdże, to zostawię sobie "na kiedyś"

A tą nieoczywistą końcówką mnie zmartwiłaś i to mocno

jest emocjonalnie, nie chcę Ci mówić w jakim kierunku to idzie, ale jest element który Ciebie może poruszyć szczególnie
Jest też facet, nie Owen, który dla mnie jest gorszy od Ryle'a.

Przeczytać warto, ale to trzeba mieć nastrój jak to na Hoover

O końcówce Cię wolałam uprzedzić i powiem Ci że jak u niej mi na ogół ten brak oczywistego HEA nie przeszkadza tak tu musiałam się mocno wczytywać, żeby dojrzeć tę ich szansę
ale jak się dobrze spojrzy to da się dojrzeć i to obiecujące

Recenzję czytało się fajnie, ale książki raczej nie mam w planach. Hoover to ja tylko pod przymusem

Dziękuję

Ale wiesz co Aralku, akurat tej Hoover bym Ci nie wciskała
Nie wiem czemu ale wydaje mi się, że u Ciebie ma szansę jedynie November 9
no chyba że znasz ten tytuł i się mylę

Nie Sol, nie mylisz się
Zresztą jak na razie muszę zmierzyć się z Hooverową polecanką ;0

Ach no tak
Ta książka też ma szansę Cię przekonać do Hoover ale jednak wydaje mi się że mniejsze
zobaczymy, mnie zaczarowała. A Ugly love nie lubię, przypominam

Klarku, jak dobrze kojarzę, to masz w polecance "It ends with us"?

Jak ma zatrybić coś z tą autorką, to chyba najlepsza propozycja

Sol, jestem zaciekawiona i na pewno w końcu to przeczytam, ale tak jak piszesz - na Hoover trzeba mieć nastrój, a ja czuję, że teraz tego nastroju nie mam

Zresztą Hoover daje kopa w małych dawkach, a ja jestem dosyć świeżo po jej ostatniej książce "Without Merit". To było dopiero

"Ugly love" też jest fajne! No!

Nie jest

No nie jak nie masz nastroju to nie ma sensu
ja przy pierwszym spotkaniu zaliczyłam jakoś tak szybko It ends i November jedno po drugim i miałam lekki przesyt
Ale jak Cię najdzie na Hoover to koniecznie próbuj

Pisałaś gdzieś o tym Without Merit?

Jest!

Wiesz, jak żeś se wzięła na tapetę dwie chyba jej najbardziej zryto-beretowe książki, to ja się nie dziwię, że czułaś przesyt

Nie pisałam, ale na pewno kiedyś napiszę. I to w najbliższym czasie, żeby mieć jeszcze w miarę świeży obraz tej historii. Chociaż u tej autorki trudno o amnezję pod względem jej książek

Nie jest! (wiesz że możemy tak do jutra? )

Ale nie obrzydziły mi autorki
I wydaje mi się że jakbym zaczęła od Confess to wcale bym nie miała takiego parcia na jej inne książki. Jednak tutaj nie pokazała pełni tego co potrafi
mimo że też ryje beret

To czekam

Wiesz, może jakaś ankieta: kto czytał "Ugly love" i lubi?

To teraz jak zobaczę gdzieś "Confess" to nie będę się zastanawiać nad kupnem

ja ani jednej nie przeczytałam coś mnie odpycha