Aby romans był udany, między bohaterami musi na prawdę iskrzyć. Jak teki efekt uzyskać? Można sprawić, aby mieli zupełnie odmienne charaktery, lub wręcz przeciwnie, byli do siebie podobni, zwłaszcza w swojej wybuchowości, lecz mieli odmienne zdanie. Mogą mieć też wspólną przeszłość, która nie ułożyła się dla nich najlepiej.
Ciekawie jest, gdy romans rozgrywa się na tle jakiś pasjonujących wydarzeń. I choć mówi się, że związek zbudowany na emocjach wywołanych niebezpieczeństwem nie jest wcale stabilny, ja tego nie kupuję. Gdy bohater ratuje swoją ukochaną z mrożących krew w żyłach opresji, wchodzę w to całym sercem.
Ja osobiście lubię, gdy wszystko to rozgrywa się jeszcze w nietypowym miejscu. W niezamieszkałych puszczach, na bezludnej wyspie, w orientalnym kraju. Wszędzie tam, gdzie mnie teraz nie ma i w najbliższym czasie nie wybiorę się na spacer.

Przede wszystkim chodzi o umiejętność pisania danej autorki, a Jayne Ann Krentz z całą pewnością tego nie brakuje. Radzi z tym tak dobrze, że dotąd mnie nie zawiodła. To tak ogólnie. Poza tym składa się na to wiele elementów: pomysł na bohaterów; ich przeszłość; zdarzenia, w których uczestniczą; sposób, w jaki rozwija się ich relacja; umiejętność myślenia oraz wyciągania wniosków itp. Wyobraźnia również wielce się przydaje, choćby do wykreowania interesującego tła dla romansu, co niewątpliwie sprawdza się przy tworzeniu cyklu Harmonia – w tym świecie jest coś niesamowitego. Dodatkowo Krentz ma bardzo dobre wyczucie w przypadku tworzenia relacji bohaterów, czy też dynamiki w ich związku.

A może po prostu chodzi o to, że jedne autorki potrafią zainteresować swoim powieściami, a inne nie...

To co mnie ujmuje i zawsze podoba się w relacjach bohaterów u Jayne Ann Krentz (w każdym wcieleniu) to:

- wielkie prawdopodobieństwo jego wystąpienia
- schemat, w którym w uporządkowany i spokojny świat bohatera wkracza, świadomie lub nie, bohaterka. Nie tylko burzy jego porządek, każe zweryfikować wiele zasad i reguł ale wydobywa go z jego skorupy. Jest to możliwe i w romansie historycznym (Alchemia, Kochanka) jak i współczesnym ( seria Arcane Society).
- bohater nie jest łamaczem serc, macho czy playboyem. Często postrzegany jest jako nudny (Absolutnie bezwzględnie), jako pozbawiony uczuć (Fascynacja) albo w ogóle niezauważany jako kandydat na partnera czy męża (Tak zwani wspólnicy). To bohaterka, najczęściej ekstrawagancka, albo po prostu dokładnie TA! Kobieta, zauważa głębsze dno, uczucia kłębiące się pod skorupą i rozbija ją powolutku, czasem metodą szokową.
- oczywiście wywołuje to na moich ustach uśmiech, śmiech i radość, że uczucie to nie tylko łzy, cierpienie i rozterki ( w każdym razie bohater otrząsa się)
- inną kategorią, opartą na podobnym schemacie to cykl Harmonia, gdzie Jayne Castle stworzyła postacie bohaterów mrocznych, niebezpiecznych, pociągających. I taki bohater już od pierwszej chwili wie, że nasza bohaterka jest mu przeznaczona, tylko przy niej znajdzie spokój ( to pojęcie mocno względne przy naszych bohaterkach) i wbrew obawom bohaterek zaczyna osaczanie i uwodzenie (lepsze lub gorsze). Chyba dzięki tej serii uwielbiam ten motyw i taki romans.

Romanse Jayne Krentz są dla mnie właśnie dzięki temu humorowi, spokojowi, schematowi doskonałym relaksem, dozą humoru kiedy go potrzeba. Bez wielkich dramatów, z rewelacyjnym wątkiem kryminalnym są bardziej wiarygodne. Z niecierpliwością czekam na każdy kolejny tom .

Długo to trwało. Książki wysłałam w poniedziałek poleconym