Temat dla opisania na gorąco wrażeń po jakimś spektaklu, na którym właśnie byłyśmy

Ja nie byłam w teatrze, ale na mikołajki mojej mamie i cioci sprawiliśmy bilety do lubelskiego Teatru Muzycznego na Carmen i na początku kwietnia była (miały bilety już na zeszły rok, ale spektakl został odwołany, bo to miało być w sobotę po Smoleńsku. A zastanawiałyśmy się z siostrą - na sobotę, czy na piątek wziąć ), no więc były na tej Carmen i średnio im się podobało. Znaczy muzyka jak muzyka, śpiewy, to było super, ale Carmen grała stara aktorka i taka mało energiczna (widziałam w jednej galerii handlowej tutaj zdjęcia z różnych spektakli z teatru muzycznego, m.in. tą Carmen właśnie, nijak ona cyganki nie przypominała....), wszystkie kostiumy i scenografia takie szare i nijakie a do tego jak Carmen się w którymś momencie rzuciła na ziemię (nie wiem, czy jak ją zabił czy kiedy), ale się rzuciła, sukienka się podwinęła i pokazało się... piękne oczko na rajstopach Oko nawet. zamazane czerwonym lakierem. Na czarnych rajstopach

Moja mama stwierdziła, że to oczko to pewnie jedyne, co niektórzy będą z całego przedstawienia pamiętać

Ale to takie realistyczne, wszak Carmen biedna była No, ale młoda i raczej energiczna

W niedzielę 12 czerwca wybraliśmy się z mężem do Teatru Muzycznego Roma w Warszawie. Trochę było to wariackie, bo mieszkamy jakieś 350 kilometrów od Warszawy, ale co tam, raz się żyje. Byliśmy na musicalu Les Miserables. Francuskojęzycznym nie muszę tłumaczyć, ale reszcie już mówię, że jest to musical na podstawie powieści Wiktora Hugo "Nędznicy". Jesteśmy zachwyceni. Majstersztyk. Dopracowane w każdym szczególe. Ogląda się od początku do końca z zapartym tchem. Dekoracje, muzyka, kostiumy i oczywiście obsada wspaniałe. Polecam! W tym sezonie grają tylko do 22 czerwca, ale z tego co wiem w przyszłym sezonie też jeszcze będą grali. Niezapomniane chwile, a na koniec owacje na stojąco.

a byłaś na upiorze lub kotach i możesz porównać realizację?

niech mi kto powie czemu oni to zamykają po mniej więcej 3 latach- przy pełnej widowni

jest mnóstwo sensownych powodów. ja niestety nimi nie dysponuję

Niestety nie było mi dane zobaczyć Upiora w Operze i bardzo żałuję, ale mam nadzieję na jakieś wznowienie. Widziałam Phantoma w Operze Śląskiej i byłam zachwycona, ale po obejrzeniu Les Miserables stwierdzam, że Opera Śląska nie odrasta Romie do pięt. Wiem na pewno, że w Les Miserables udoskonalili pracę sterowanych komputerowo platform, a wprowadzono je już w Upiorze. Rewelacyjna sprawa. Platformy pracują bezszelestnie, wjeżdżają na scenę z gotowymi dekoracjami, nie trzeba co chwilę opuszczać kurtyn. Muszą mieć tam ogromne kulisy. Podobało mi się to.
A spektakl jeszcze nie zostaje zakończony, to sezon się kończy. Od 22 września znów ruszają przedstawienia i już można robić rezerwacje i kupować bilety. Polecam!

i Westend zapewne też

Zgadzam się z Kasią. Spektakl Les Miserables jest przygotowany perfekcyjnie od strony technicznej (aktorsko i wokalnie też robi wrażenie) - platformy poruszają się bezszelestnie, świetnie wykorzystano grę świateł i dźwięk - scena deszczu - rewelacja, a rozwiązanie sceny z samobójstwem Javerta ociera się o genialność. Rozumiem, że to pomysły przeniesione z oryginału, ale i tak robią wrażenie.

Byłam na Upiorze i bardzo mi się podobało - tu z kolei świetny pomysł na przejście do lochów. Zresztą, cała scenografia i kostiumy były rewelacyjne, ale mimo wszystko Nędznicy są bardziej imponujący.

A co do drugiej sprawy - z jednej strony rozumiem, że trudno pojąć, czemu zdejmuje się popularne i dochodowe przedstawienie, a z drugiej, gdyby tego nie robili, to wciąż oglądalibyśmy jeden spektakl i nie byłoby co marzyć o takich Nędznikach chociażby. Inne sceny jakoś nie kwapią się do niesienia musicalu w lud.

Byłam dziś w teatrze. Pierwszy raz od czasów liceum. Wtedy poszliśmy z klasą na coś potwornie nudnego. Dziś byłam ze znajomymi. Interaktywny spektakl pt "Szalone nożyczki" w teatrze im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie. Ubawiłam się. Widownia śmiała się co chwila. Nawet nie zauważyłam, jak szybko minęły dwie godziny. Aktorzy dobrze przygotowani, fabuła wciągająca. Taka komedia kryminalna z zakończeniem, na które wpływ mają widzowie. Polecam każdemu. Nie sądziłam, że sztuka teatralna może mi się tak spodobać.

Teatr to super sprawa... hm.
22 kwietnia zabraliśmy naszego syncia do Warszawy. Znów TM Roma, oczywiście. Tym razem Aladyn JR. Pełen teatr dzieciaków, a i spektakl super, Robert Rozmus w roli Gina genialny. Latający nad publicznością dywan też robi wrażenie. Świetnie. Polecam.

W marcu ponownie odwiedziłam Romę. Tym razem Mamma Mia! - było energetycznie, kolorowo i ledowo (siedziałam w loży, więc tak bardzo to nie przeszkadzało, ale jestem ciekawa, czy ci z pierwszych rzędów nie mieli poczucia przepikselowania obrazu) , ale przede wszystkim z dobrym towarzystwem, więc zabawa była przednia.

Jan Peszek Podwójne solo

Spektakl składa się z dwóch części: pierwsza to Scenariusz dla nieistniejącego, lecz możliwego aktora instrumentalnego autorstwa Bogusława Schaeffera, który powstał w 1963 roku i stworzony przez Jana Peszka na 70-e urodziny Dośpiewanie. Autobiografia.
Zacznę od tego , że twórczość Schaeffera uwielbiam bezkrytycznie. A już spektakle grane przez tych, dla których je pisał -- no miód .
Nie będę tu streszczała filozoficznego monodramu o roli artysty, celebryty, sztuki we współczesnym świecie. Pomimo, że napisany 38 lat temu jest ciągle aktualny i gorzko prawdziwy. A równocześnie jest to kpina ze współczesnych "Artystów".
Druga część to 30 scen z życia Aktora. Zamruczanych, odegranych, odtańczonych - to nie opis szczegółowy ale urywki, mgnienia, uczucia jakie tkwią w pamięci.
Prosta scenografia i on - każde jego wejście, każda scena odegrana z pasją, talentem... znakomicie. Ale czego innego można by się spodziewać !
wspaniałe 2,5 godziny.