Ja też lubiłam tę wersję Kopciuszka. Nawet chyba ją mam, tyle, że w kawałkach. Niestety nie przetrwała 30 lat w całości W ogóle mam całe pudło swoich książeczek z dzieciństwa, do których moje dzieci nawet nie chcą zajrzeć

To w tym Kopciuszku było: Haneczka:
Gdybym wyładniała,
Wszystko bym oddała:
Sukienkę z koronek
I złoty pierścionek.

Haneczka i Kasieńka:
Oj, mamo, oj, mamo!

Macocha:
Ciągle w kółko to samo!

nawet kawałek melodii tego pamiętam

Za chwilę pęknę ze śmiechu, bo tę książkę też miałam. (Ale raczej już jej nie mam.)

U nas wiele książek z bajkami przechodziło z pokolenia na pokolenie. Na przykład "Baśnie narodów Związku Radzieckiego" -



A także "Cudowna podróż" -



Pamiętam, że miałam takie wydanie "Słonia Trąbalskiego" i taką "Lokomotywę":



A na "Plastusiowym pamiętniku" uczyłam się czytać. O takim:

Z tych książek miałam/mam tylko takiego samego "Słonia" i "Lokomotywę".
Natomiast "Baśnie narodów Związku Radzieckiego" widzę po raz pierwszy na oczy.

"Baśnie narodów Związku Radzieckiego" miałam po mamie. Pamiętam, że były przepięknie ilustrowane i wydane na kredowym papierze. Niestety potem moja babcia przekazała je dalej i słuch po nich zaginął.

A takie wydanie "Dzieci z Bullerbyn" wypożyczyłam z biblioteki:

O kredowym papierze w Polsce w tamtych czasach mogli sobie marzyć tylko niektórzy wydawcy. Na papier były przydziały i na dokładkę zawsze były za niskie w stosunku do potrzeb.

Dzieła Lenina też wydali luksusowo, bo w skóropodobnej oprawie i ze złoconymi literami na okładce.

Leżały w magazynach księgarń jeszcze przez wiele, wiele lat, a w końcu kosztowały 1 złoty za tom.
A wtedy w wielu szkołach chłopcy wpadli na pomysł, by swoim klasowym koleżankom kupić "Dzieła Lenina" w ramach prezentu z okazji dnia kobiet.
To był chyba najtańszy możliwy prezent w historii całej Polski powojennej.