W sprzedaży

To coś nowego czy wznowienie? Jakoś tego nie kojarzę.

Skończyłam „Uwiedzioną” Jude Deveraux. XIX w. Młoda dziewczyna – Leah, wywodząca się z biednej i patologicznej rodziny od lat podkochuje się w Wesleyu Stanfordzie, bogatym farmerze. Niestety obiekt westchnień Leah nie zwraca na nią uwagi. Cóż mogłaby ofiarować mu brudna i niewychowana biedaczka, kiedy pod ręką jest ponętna i piękna, a na dodatek dobrze urodzona Kimberly? Los jednak sprawia, że Leah i Wesley spędzają ze sobą noc, a dziewczyna zachodzi w ciążę. Wesley kierowany wyrzutami sumienia poślubia Leah.

Tak zaczyna się powieść Jude Deveraux „Uwiedziona”. Tytuł jest odrobinę przewrotny, ponieważ to bohaterka uwodzi swego wybranka. Leah to nieokrzesana, niewychowana półsierota, która ma jednak marzenia, silny charakter i determinację, żeby osiągnąć to o czym marzy. Z biegiem czasu dojrzewa i przeistacza się w dorosłą kobietę. Autorce udało się ukazać tę przemianę w sposób nie drażniący. Podobnie rzecz ma się z bohaterem – Wesley przestaje być rozpieszczonym, roszczeniowym dupkiem i dorośleje.

Jedną z najbardziej charakterystycznych postaci jest Kimberly – rozpieszczona panienka, której wydaje się, że jest pępkiem świata. Ta postać wprowadza do książki trochę humoru, choć całość utrzymana jest raczej w poważnym tonie. Kimberly napędza też pierwszą część powieści i to jej rywalizacja z Leah o względy Wesleya jest głównym nośnikiem fabuły w pierwszej części powieści. Bohaterowie (również drugoplanowi), dają się lubić mimo wad i to jeden z plusów tej powieści.

Tempo akcji jest zmienne. Początek pasjonujący, kolejne kilkadziesiąt stron również bardzo szybko się czyta, głównie dzięki postaciom drugoplanowym (Justin, Kimberly). Niestety im dalej, tym gorzej. Tempo spada, temperatura między główną parą wprawdzie rośnie, ale czegoś, według mnie, ewidentnie w tym brakuje. Zakończenie jest napisane jakby po łebkach. Nie wiem czy to wina autorki, czy tłumacz wyciął, ale wyglądało to trochę jakby się skończyły autorce pomysły i chciała jak najszybciej skończyć. Poza tym kilka wątków pozostało otwartych i aż żal, że nie zostały one wyjaśnione w tej powieści. W środku powieści również odniosłam wrażenie, że autorce się skończyły pomysły, bo wprowadziła bohaterów i przygody, które nie wydają się logiczne ani potrzebne.

Sceny erotyczne są napisane poprawnie i z sensem, choć nie zapadły mi szczególnie w pamięć. Były dobrze skonstruowane i nie raziły językowo, ale nic nie wybiło się też ponad normę. Nie miałam wypieków na twarzy czytając o łóżkowych (i nie tylko), igraszkach bohaterów.

Jeśli chodzi o realia epoki, zostały przestawione poprawnie. Nic mnie nie raziło, nie wyłapałam żadnych większych błędów ani nielogiczności.

Sama historia była ciekawa i intrygująca, czasami zabawna, zwłaszcza pierwsza część powieści mi się podobała. Druga niestety sporo odstaje poziomem i tempem akcji. Niemniej, jako całość, jest to całkiem przyjemna książka, którą czyta się szybko i bez zgrzytania zębami. Nie będzie to powieść, do której będę wracać z sentymentem, ale nie był to też stracony czas. Dla mnie 7/10.

O czytałam to. Ale ja akurat za Deveraux i jej pomysłami nie przepadam.
Pamiętam, że się wściekałam jak Wesley wykończoną spracowaną i załamaną Leah pocieszał seksem.

Faktycznie, często u niej bywa jakoś bezsensownie z pomysłami.

A mi się ta książka bardzo podobała i po latach nadal powtarzam i lubię. Jedna z moich ulubionych od Deveraux
Kawko, podrzucisz do działu z recenzjami?

Jasne Duzz, tylko ogarnę troszkę tę recenzję bo zauważyłam kilka błędów.

Na stronie wydawnictwa Lucky widziałam zapowiedź nowej książki Jude Deveraux "Życzenie z głębi serca". Nie ma niestety daty,kiedy można jej się spodziewać. Ale na pewno warto na nią czekać.

Jude Deveraux „Potrzask”

Młoda i dzielna Elizabeth zostaje porwana i dostarczona przedstawicielowi wrogiego klanu, znanemu kobieciarzowi Milesowi Montgomery’emu. Początkowo za wszelką cenę próbuje uciec, ale z czasem zauważa, że Miles nie jest wcale taki zły, a jego urok zaczyna powoli kruszyć niezłomną wolę Elizabeth.

Nie lubię średniowiecza i mimo iż w teorii akcja tej książki ma miejsce w 1502r., czyli już w odrodzeniu, to jednak w praktyce jest średniowieczna do bólu. Obecni są rycerze, waleczni Szkoci, konflikt pomiędzy zwaśnionymi rodami, walki, porwania, dzieci z nieślubnego łoża i cały ten średniowieczny klimat, typowy dla romansów osadzonych w tym okresie historycznym. Krótko mówiąc – wszystko to, za czym nie przepadam. Nie wiem dlaczego kupiłam tę książkę, może z sentymentu do serii DaCapo.

Nie lubię też trafić na którąś część cyklu, zwłaszcza jak nie czytałam poprzednich, ale mimo to dało się czytać. Sama historia jest dość prosta i ma konstrukcję liniową i choć nie brak nawiązań do wydarzeń z innych części cyklu, to czytelnik może się bez większych problemów zorientować w fabule, bo autorka prowadzi opowieść w dość przejrzysty sposób i wyjaśnia wszystkie wątki.

Konstrukcja książki jest poprawna. Są w niej elementy, które w romansie być powinny – intryga, miłość, bohaterowie, między którymi jest chemia, sceny erotyczne, przygody itp. Mimo to, całość nie zachwyca. To skromny objętościowo romans, bo liczy sobie zaledwie 255 stron, a czytało mi się trudno i mozolnie. Brakuje mi czegoś, co by mnie w tej książce porwało i zachwyciło albo choć wyróżniło ją od innych.

Bohaterowie byli w porządku, choć zarówno bohaterka, jak i bohater nie stali mi się bliscy. Żadnego z nich nie polubiłam, ani nie kibicowałam im za bardzo. Nie przeżywałam ich problemów. Ich wzajemne utarczki były potrzebne, ale też nie szczególnie odczułam ognistość charakterów obojga, mimo iż autorka bardzo to sugerowała. Najwięcej ognia było w scenach erotycznych, ale też nie zapadły mi mocno w pamięć.

Opisy były na tyle nijakie, że nie zwróciłam na nie szczególnie uwagi. Podobnie rzecz ma się z przygodami – to były typowe do bólu rozwiązania fabularne. Porwanie, ona ucieka, on ją łapie, ona ucieka ponownie, on ją łapie ponownie, miłość kontra nienawiść, wzajemne przyciąganie, ale ich rody są w konflikcie, więc nie mogą się kochać itp. schematy. Są autorki, które potrafią z banału wykrzesać naprawdę dobrą książkę. W tym konkretnym przypadku się chyba nie udało.

Ogólnie rzec biorąc – jest to jedna z tych książek, które są dla mnie zupełnie przeźroczyste. Ani dobre, ani złe. Nie ma w zasadzie czego pochwalić, ale też nie ma się do czego przyczepić. Wszystko jest poprawne i z pozoru dobre, ale po lekturze brakuje mi uczucia, że było fajnie i że spędziłam miło czas. Nie udało mi się wejść w klimat, ani polubić bohaterów na tyle, żebym z chęcią wróciła do tej książki za jakiś czas. Dla mnie 6/10.

September 18, 2018

Na to,aby ukazała się u nas trzeba będzie chyba długo czekać. Jeżeli w ogóle ją wydadzą.
Ale za to już jest "Życzenie z głębi serca". Jeszcze dziś ją zamówię.